Mindelo, Sao Vincente, Kaapverdië •3 December 2019•
16.5159° N 25.016° W
Een uur na onze briefing van afgelopen woensdag waarin de schipper besloot om Kaapverdië aan te doen, moest bij gebrek aan wind de motor bijgezet worden om uit het gebied van te weinig wind te komen. De motor werd aangezet, hij deed het wel maar wat we ook probeerden er gebeurde niets….niet vooruit, niet achteruit….helemaal niets. Wat we ook probeerden er leek geen stuwing te komen. Er werd gedacht aan iets in de schroef, of misschien was de versnellingsbak stuk? Maar omdat het avond werd hebben we het er bij gelaten en de volgende ochtend bij daglicht hebben we de go-pro van Stanley aan een pikhaak getaped en heeft ie onder de boot gefilmd. Shit, toen werd het meteen duidelijk: daar waar een schroef hoorde te zitten, zat niets ….. de schroef was eraf! Wat een mazzel dat we er al voor gekozen hadden om koers te zetten naar Kaapverdië. Daar zouden we verder onderzoek doen en met wat belletjes naar Rob van de Zeezeilers van Marken, moesten we daar maar kijken hoe we de reserve schroef die we aan boord hebben, er op zouden krijgen. Daar zijn een paar opties voor:
– de boot moet uit het water
– een professioneel duikteam moet komen om de schroef onder water te monteren
– we zouden zelf onderwater moeten om de schroef te monteren.
Door weinige wind en een nutteloze motor (tenminste voor de snelheid – stroom draaien ging uiteraard nog wel prima) heeft het nog wat extra dagen geduurd om bij Kaapverdië aan te komen.
Gisteren rond 1500 uur was het nog maar 50 mijl naar Mindelo, en de spanning was duidelijk voelbaar aan boord. Niet zo gek, want we hadden uitgerekend dat we na middernacht aan zouden komen en om zonder motor de baai in te moeten zeilen en voor anker te gaan is nog wel een kunstje – helemaal in het donker. Dus het was all hands on deck en iedereen kreeg tijdens de dagelijkse briefing een specifieke taak voor de “approach” met het verzoek zich daar heel goed op voor te bereiden. Uiteraard wilde ik graag de navigatie doen 😉
Net na middernacht naderden we het laatste waypoint, en zaten we met de volledige bemanning klaar voor onze approach. Het was druk in de baai met ten anker liggende schepen (jachten maar ook grote vrachtschepen). Met verschillende keren overstag zijn we tussen de andere boten door gelaveerd en hebben we het voor elkaar gekregen om de boot om 0300 uur veilig en netjes ten anker te leggen in de baai. Omdat de bodem niet erg goed is voor ankeren (veel modder) hebben we ieder een uur ankerwacht gehouden om te toetsen of wij (of mogelijk andere boten) niet zouden gaan krabben – wat betekent dat ze van hun plaats af schuiven omdat het anker het niet goed houdt.
Omdat het te lang zou duren voordat er een moment zou zijn om de Westwind uit het water te laten halen en er ook geen duikteam beschikbaar was, zat er niets anders op dan zelf het water in te gaan. Peter, Stanley en ik waren de enigen met een duikbrevet en omdat Peter de technische man is bij ons aan boord, ging hij met Stanley onderwater op onderzoek. Hun plan was snel gemaak en na een voorbereiding van een goed uur, zijn ze samen aan de reparatie begonnen. De eerste duik maakte dat de schroef er op zat en weer functioneerde. De tweede duik was nodig om de schroef goed te borgen om te voorkomen dat we strax een tweede schroef onderweg zouden verliezen. Begin van de middag was alles gefixt. Super stoer en fijn dat het zo ging, want anders hadden we nog wel een paar extra dagen in Mindelo gelegen. Na nog een toeristisch rondje door het stadje en een laatste bezoek aan de echte barbier, zijn we om 20.00 uur weer uit Mindelo vertrokken en begon onze tweede etappe van de reis: de oversteek naar Martinique!
