Cowes, United Kingdom•16 May 2019•
50.7628° N, 1.3005° W
WE ZIJN T KANAAL OVER GESTOKEN!!! Een tocht van 18 uur over het Engelse kanaal met kruisingen van 2 grote shipping lanes. We hebben het gehaald. Rekening houdend met de getijden en dus stromingen zijn we om 13 uur gisterenmiddag vertrokken.
De wind was ongunstig en we waren te laat voor de kentering bij de race van Alderney (nauwe passage tussen de Engelse eilanden bij Bretagne). Deze race of Alderney staat bekend om haar snelle en sterke stroming. Eenmaal stroom tegen lukt het je echt niet meer de passage door te komen. Dus deze gemeden en zijn we via de westkant gepasseerd.
Net voor de middag heb ik de lieve visjes gevoerd met mijn ontbijt, maar na een zeeziek pilletje ging het weer. Het is vandaag een mooie heldere dag en de wind is perfect om een snelle tocht te kunnen maken. Al zullen we in de loop van de nacht mogelijk nog een periode met rustige wind krijgen die misschien nog roet in het eten kan gooien omdat we dan misschien nog een extra rak moeten maken.
In het zuiden zijn inmiddels al weer uren geleden de laatste heuvels achter de horizon gekropen en voor ons ligt de open zee. Het zeilen gaat voorspoedig en ook voor de meezeilers is het goed toeven met een heerlijk lente zonnetje in de kuip. In de late namiddag is een schema van 3 uur op en 3 uur af begonnen. Stan en ik zijn samen onze eerste echte wacht begonnen met het invaren van waar normaal de eerste shipping lane zou liggen.
Hieronder volgt een best wel technisch verhaaltje dat je evt wel kan skippen hoor – je mist niet zo veel 😉 – ga gerust verder met lezen onder de volgende foto……..
“Waar normaal de eerste shipping lane zou liggen”, ik zal het proberen kort en bondig uit te leggen: De zee is gewoon zee, maar er zijn regels en routes (shipping lanes). Deze routes staan op de kaart getekend. Eén van de regels mbt tot shipping lanes is dat wij als zeilschip deze lane haaks moeten oversteken. Maar….. de route van de Kanaaleilanden naar de Isle of Wight (van zuid naar noord en ook andersom) is een super drukke zeilroute, daarom zijn op dit gedeelte van de zee de shipping lanes (van oost naar west en andersom) opgeheven. Dus de grote zeecontainerschepen houden wel gewoon hun koers van oost naar west of anders om aan, maar in dit gedeelte van de zee zijn dus geen formele shipping lanes en dus gelden de regels zoals op de open zee buiten de vaarroutes. In ons geval betekent dit dat wij als zeilers op dit stuk van hun koers daarom voorrang hebben op deze grote zeebonken en dat is echt schitterend en tegelijkertijd angstaanjagend. Je moet de schepen wel continue in de gaten blijven houden en iedere koerswijziging waarnemen om hierop te kunnen reageren wanneer dat echt zou moeten. Soms lijkt het alsof een zeecontainerschip gewoon op ramkoers blijft varen, maar dan ineens zie je dat ze toch een graadje van koers wijzigt. Een teken dat ze ons heeft gezien. Dat geeft opluchting en ontneemt meteen de twijfel of je het schip nu wel of niet moet oproepen met de vraag of je überhaupt gezien bent…… Want je kan nog zo op alle electronische systemen willen vertrouwen, het is toch fijn om de bevestiging te krijgen dat ze op het andere schip ook wakker zijn… Toch dit stukje gelezen hè?
Na een pauze van 3 uur waarin we lekker hebben gegeten en onze rust hebben gepakt, begint om 10 uur onze shift. Voor het eerst zullen we de nacht in varen. Dat is zo mooi. Eerst een prachtige zonsondergang voorafgegaan door een super warme gouden halfuurtje. Daarna wordt de nacht zo stil, zo rustig, zo mooi marine blauw met zoooo veel sterren. Ons leven aan boord paste zich ook aan en werd veel zachter, veel serener en alles werd kalmer. De deken van de nacht werd voelbaar en met liefde door moeder natuur over ons schip gelegd.
Ik had gedacht dat ik mij op dit kleine bootje op de open zee zo midden in de nacht klein en nietig zou voelen en dat is enerzijds ook waar, maar het tegendeel bestaat ook. Je bent op de stille nachtelijke zee zo veel dichter bij de elementen, dat je daarom ook veel meer een beroep doet op je zintuigen. Dat geeft je het gevoel er bij te horen, onderdeel te zijn van het grote geheel en alles waar te nemen wat er is en dat maakt dat er zo veel te zien en horen is.
Ik had ook gedacht dat ik het moeilijk zou vinden om niet moe te worden, gedacht dat ik het koud zou krijgen en het gevoel zou hebben dat de tijd voorbij zou kruipen. Maar er was zo veel te zien dat ik geen tijd had voor vermoeidheid. En de nacht was zo prachtig mooi en vertrouwd warm dat er geen tijd was om het koud te hebben. De wind was gaan liggen, waardoor we langzamer vooruit gingen- alles behalve de tijd vertraagde- terwijl we door de veranderende stroming flink zijwaards werden gezet. Dat was het spannende van onze nacht: Zouden we de Needles halen zonder extra slag te hoeven maken? Zolang we deze mega scherp aan-de-windse koers konden aanhouden dan zou het ons lukken…
Het was een magische ervaring. Wat mij betreft had deze eerste nacht zeilend op open zee nog wel veel langer mogen duren. Prachtig.
Onze ochtendshift was aangebroken, maar we werden wakker in een stuk kouder nacht dan toen we deze 3 uur eerder hadden verruild voor onze slaapzak. Er stond beduidend meer wind en het was vochtig …. met een paar extra laagjes aan, een wollen muts op en een kopje thee tussen onze handen hebben we genoten van de koude maar prachtige zonsopgang. De schitterende kleuren en de kracht waarmee de zon haar stralen spreidde om vervolgens langzaam de horizon los te laten…. Zo intens mooi.
Na dit mooie schouwspel van de natuur, terug met beide benen op de grond en in de actie modus, want de zee werd met de naderende kust steeds ruwer en de krachtige stroming was ook altijd nog voelbaar. Voor ons lagen The Needles en om deze zonder brokken te passeren moeten we ons goed voorbereiden en enige tijd later voer Stanley ons met opperste concentratie als volleerd schipper door de ruwe zee netjes tussen The Needles van de Isle of Wright door naar een meer beschutte zee. De stroming zat ons nog steeds – of misschien al weer – tegen, maar na het passeren van The Castle waren we eindelijk weer in rustig water en nadat we de de haven van Cows nog een laatste maal hadden bestudeerd voeren we vol trots om 07.30 uur boordtijd de haven binnen.
WE ZIJN T KANAAL OVER GESTOKEN!!!