North Atlantic Ocean•27 November 2019•
23.530° N 019.040° W (466 nm NNO van Kaapverdische eilanden)
Afgelegd: 328 nm
We zijn al weer een paar dagen onderweg en de dag begint een beetje routine en structuur te krijgen. Een dag begint al ’s nachts met het bakken van brood, dit wordt voorbereid tijdens de “hondenwacht” (van 02.00 tot 06.00 uur). De wacht daarna (van 06.00 tot 09.00 uur) bakt het brood. Dat gaat eigenlijk heel erg goed en we hebben dan ook elke dag heerlijk vers brood! Soms met een nootje of rozijntjes er in. De shift van 09.00 tot 12.00 uur controleert de boot aan de hand van een dagelijkse checklist. Er wordt gekeken of alles nog werkt of heel is, zoals de zeilen, de vallen en schoten, de veiligheidslijnen, de luiken, de motor etc. Ook wordt in deze wacht de keuken en het toilet schoon gemaakt. Daarnaast houden we nauwkeurig bij wat het water- en dieselverbruik is. We moeten helaas wel erg veel motor bijdraaien (4 uur per dag – 2 uur in de ochtend en 2 uur in de namiddag/avond) om de accu’s vol te houden. De lunch en afwas wordt gedaan door de wacht van 12.00 tot 15.00 uur, de crew van de 15.00 tot 18.00 uur wacht zorgt dan voor het avondeten. Nu is thuis koken voor 8 personen al een flinke uitdaging ….. Je kan je dus voorstellen dat eten koken aan boord van een schommelend schip op een 2 pits-campinggastoestelletje een extra dimensie krijgt. Eenpansgerechten zijn dan ook favoriet. Tijdens de wacht van 18.00 tot 22.00 uur wordt er afgewassen, dit doen we met zeewater, zodat we niet te veel drinkwater verspillen. Ook bij deze wacht heeft het eenpansgerecht – in het kader van de hoeveelheid afwas dus de voorkeur.
Om 17.00 is de dagelijkse briefing en borrel met een echte Spaanse ham. Tijdens dit overleg vertelt de schipper wat er nautisch gebeurd is in de laatste 24 uur en wat we kunnen verwachten voor de komende dag(en). Regelmatig heeft de schipper een verhaal of geeft hij uitleg over een situatie die we tegen zijn gekomen, zodat iedereen hiervan kan leren. Gisteren ging het bijvoorbeeld over voorrangsregels. In de nacht ervoor hebben we onze koers verlegd, omdat het volgens de wachtleider niet duidelijk herkenbaar was dat een cruiseschip (De Costa !!!! Fascinosa – ja en die costa schepen kennen we allemaal) voor ons zou gaan uitwijken. De wachtleider gaf er de voorkeur aan om toch het zekere voor het onzekere te nemen en achter het cruiseschip langs te gaan (zij varen rond de 20 knopen – terwijl wij er maar 6 varen). Een verstandig keuze en de tips van de schipper daarbij zijn:
– met je zaklamp schijnen in je zeil – zodat je beter zichtbaar bent
– je andere licht (rood voor bak en groen voor stuur) te laten zien – zodat duidelijk is dat je van koers wijzigt.
Leuk hè deze tips?
Tijdens elke wacht wordt het hele uur het logboek bijgewerkt, met logstand (totaal afgelegde nautische miles-nm), de windrichting en -sterkte, de koers die we (zouden moeten) varen en onze positie. De boot moet natuurlijk schoon gehouden worden, het afval moet gescheiden worden en de etensvoorraad moet gecontroleerd worden. Gisteren bleek dat de wortelen al aan het rotten zijn, waarschijnlijk omdat ze toch iets te veel in het zonlicht hangen. Daarom hebben we deze geraspt en een geimproviseerd diner gemaakt en met de rest proberen we een worteltaart te bakken….. ( ik zal je laten weten of dat gelukt is). Natuurlijk zeilen we de hele dag en nacht, dus staan we tijdens onze wacht ook nog om de beurt achter het roer, terwijl de andere 2 medewachtlopers indien nodig de zeilen trimmen, een spi-boom zetten of weer weg halen, een rif zetten of er weer uit halen of de gijp uitvoeren. We vervelen ons dus zeker niet en vooralsnog heb ik nog geen letter uit mijn leesboek kunnen lezen.
Wel hebben we dolfijnen gezien! Zo prachtig. Het was een groepje van ongeveer 5 of misschien wel 6 dolfijnen. Ze waren nieuwsgierig en kwamen 1 voor 1 even met hun kop boven water om te checken wat er nu weer aan de oppervlakte dreef….. Ze zwommen hard en dan weer achter de boot en dan weer voor de boeg. Links en rechts – ze hadden schik en het leek alsof ze een soort van kiekeboe speelden. Elke keer als we ze zagen verdwenen ze weer om elders bij de boot weer op te duiken. Dit alles duurde echt niet lang, hooguit 5 minuten, en voor we onze camera’s gereed hadden waren ze al weer vertrokken…. Iemand had gehoord dat je moest fluiten om ze nieuwsgierig te maken, maar was dit wel zo…. of hadden we dit beter niet moeten doen om nog even langer samen te zijn?