Terwijl we ruim een jaar geleden tijdens onze zeiltocht gewend waren om 3 uur te slapen en 3 uur te zeilen…. is het nu in de pandemie ontzettend moeilijk om zo vroeg op te staan.
Maar met 1 oog open en een negatieve coronatestuitslag rijker zijn we om half 6 echt vertrokken richting ons nieuwe thuis. Hoe ver zou de reis ons brengen? Het blijft spannend tot dat we er daadwerkelijk zijn.
De Duitse grens is onzichtbaar. Alleen de navigatie informeert ons dat we de grens over waren gestoken…. Zo, dat gaat makkelijk… is dit stilte voor de storm?
Om half 9 is het thuisfront vast wel wakker; tijd om onze live locatie met hen te delen voor de komende 8 uur. Zo kan iedereen ons volgen.
De hele reis door Duitsland hebben we geen buitenlandse kentekens gezien, dan die van de enkele vrachtwagens die we af en toe passeren… het is stil auf der autobahn… geen enkel besef dat het eigenlijk midden in het wintersportseizoen is. Het lijkt wel lente… of beter nog herfst. Wie gaat er nu naar het buitenland in de herfst?
Bij de Zwitserse grens zijn evenmin controles. Langzamerhand komen we in de bergen en worden we steeds relaxter… Het thuisfront is echter lichtelijk in paniek…. omdat mijn telefoonbundel alleen voor de EU is… blijven we voor hen “haken” bij de grens…. Niets vermoedend rijden wij rustig door en genieten we van het landschap en de sneeuw….
Na de Gothardtunnel wordt het wel heel veel sneeuw en zijn ook wij lichtelijk in paniek door de steeds heviger wordende sneeuwstorm.
Maar eenmaal de grens bij Como over is alle paniek weg:
- De grens is gewoon open, geen dichte slagbomen of controles en geen vriendelijke ambtenaar van gisteren;
- de sneeuwstorm heeft zich neergelegd bij flinke regen;
- en voor het thuisfront zijn we ook weer virtueel zichtbaar.
Na een korte stop om toch even met de familie te Zoomen, vertrekken we voor het laatste uur voor vandaag. Op naar Milaan. Op naar mijn Italiaanse familie.
De volgende ochtend zijn we weer op tijd vertrokken richting het zuiden. Het is een heerlijke dag en het is rustig op de weg. We rijden van de ene provincie naar de andere en ik snap het wel hoor, Toscane is schitterend, zelfs vanuit de auto. Aan het einde van de dag komen we nog net voor het donker wordt heelhuids aan in Albori. We pakken onze spullen uit, doen moeilijk om een goede parkeerplek te vinden en nemen de volgende dag ruim de tijd om hier ons thuis te maken voor de komende periode.