Albori is een van de gehuchtjes onder de gemeente Vietri sul Mare en Vietri sul Mare staat vooral bekend om haar keramiek. Het is de bakermat van de felgekleurde majolica-keramiek en in het dorp vind je het overal, maar dan ook echt overal. Plantenpotten op de grond en aan de muur, tegeltjes in de muur, adrestegeltjes op de deuren, bewegwijzering, altaartjes… van alles.
Tegeltjes in Albori
Omdat het nog altijd geen optie om een restaurantje te pakken en we eigenlijk alleen nog maar in Vietri sul Mare aan het strand zijn geweest, besluiten we een keer om het hogere gedeelte van Vietri eens te ontdekken. We wandelen voor de verandering via de Costiera Amalfitana.
Vietri heeft een schattige winkelstraat en wat blijkt, de winkels zijn ook gewoon open. De restaurantjes niet, maar alle andere winkeltjes wel… het wordt dus een middagje snuffelen langs de etalages en de kleine mandjes en bakjes die uitgestald zijn en het is inderdaad het ene keramiekwinkeltje na het andere. De ene nog zoeter dan de andere.
Omdat de heenweg een beste tippel was en de drukke kronkelende weg niet echt veilig te belopen is, hebben we voor deze ene keer buskaartjes gekocht, want ook de bus moeten we natuurlijk een keer hebben geprobeerd. Het is zo’n klein buurtbusje, waar je met 12 personen in kan, of zo. Een busje met luxe comfortabele stoelen en genoeg ruimte voor 3 passagiers en Loup. Onze buskaartjes moeten we zelf stempelen in de machine, zoals we vroeger met de strippenkaart deden. Dat was wel weer even wennen… hoe werkte dat ook al weer? Het chauffeursgedeelte van de bus is volledig dicht geplakt met transparant plastic en duct tape. OMG … Dexter is er niets bij vergeleken.
Anyways, de weg van Vietri naar Albori is een smalle bergweg, stijl en met heel veel haarspeldbochten. De chauffeur kent de weg en weet dan ook precies waar hij ruimte heeft om nog wat tijdwinst te behalen…. met als gevolg dat we zo’n beetje alle hoeken van de bus zien en ik handen te kort heb om mijn tas, Loup en mijzelf nog een beetje bij elkaar te houden. Hoe je misselijk kan worden in 10 minuten?… Probeer bus 68 van Vietri naar Albori eens…..
Nou Co, wat een gezellige verhaaltjes steeds. Ik kom helemaal in de sfeer van Italië. Dankjewel!
Groetjes Maartje
Ja gezellig hè! Het is hier ook zo prachtig. Elke dag weer genieten.
Kun je in het kort iets vertellen over die kleurrijke trap? btw: mooie pics
Heel kort dan: Deze trap trof ik vlak bij het postkantoor in Vietri, toen ik mijn stembiljet terug naar NL stuurde.
Wat leuk, wat een avontuur. Ik volg jullie op de voet. Nu dus ook met de bus….blijf ontdekken en blijf gezond….
Wat gezellig Hans – we blijven gezond… Jullie ook! Hoe zijn de avonturen in Malaga?
Wat prachtig die tegels en ook de mozaïeken. Buiten die busrit, komen jullie wel aan 10.000 stappen per dag. Dat is ook mijn streven, en ik moet zeggen het lukt aardig. Ik loop iedere dag naar het park en via de Albert cuyp terug, en dan nog een paar stevige wandelingen met Coushka, dan kom ik er wel. Vandaag was Yinthe Lua hier, daarom had ik wat passen in te halen. Ik met Coushka via de Jozef israelkade naar de amsteldijk, waar Coushka helemaal dol werd, ja naar loep, maar helaas we gingen na heel wat stribbelingen van Coushka via de lutmastraat weer terug naar huis. Met andere woorden we missen jullie??
10k stappen is idd niet moeilijk hier…. gaat vanzelf en dan niet alleen horizontaal maar ook vertikaal trap op en af…. Loup heeft hier al wat andere vriendjes maar als we Coushka dr naam roepen dan gaan zn oortjes om hoog… te lief…. zodra we weer thuis zijn en uit de quarantaine komen we snel weer langs. ???